O pasado 10 de abril, asistimos á conferencia de Xabier
P. Docampo na nosa Facultade,
baixo o título "A luz e a sombra da palabra. De oralidade e lectura".
Xabier P. Docampo como ben explicaron algunhas das nosas compañeiras, é un
mestre, escritor, contacontos, actor de teatro, guionista e promotor da
lingua e a cultura galega, ademais de animador á lectura e experto en
bibliotecas escolares. É autor de libros de texto, numerosas obras de
literatura infantil e xuvenil e ensaios. Tamén escribiu e dirixiu
obras para vídeo e televisión. Pertenceu aos consellos de redacción da Revista
Galega de Educación e da revista de literatura infantil e xuvenil
"Fadamorgana", e participou na creación da Asociación Galega do Libro
Infantil e Xuvenil (GALIX). Recibiu os premios "Feira do Libro de A
Coruña" (1989), "Emilia Pardo Bazán" (Ministerio de Educación),
"Rañolas" (1994), "Premio Nacional de Literatura Infantil y
Juvenil" (1995), "Honouri List IBBY" (1996), "The White
Ravens" (1997, 2005), "Lecturas (GALIX, 2004), "Irmandade do
Libro" (2009).
Despois dun breve percorrido pola traxectoria de Docampo,
falaremos sobre a charla que se centrou na
oralidade como a raíz da literatura. Como puidemos ver, para Docampo, a palabra é por esencia
oral, e, o mesmo tempo, é a esencia da literatura. Por iso, para el a
literatura ten unha profunda vocación de oralidade. Ler, é polo tanto, contarse unha historia.
Tamén falou que deberíamos pararnos a reflexionar sobre
que é a lectura e porqué queremos que os nenos e nenas lean, como futuros
docentes, posto que non é o mesmo que consideremos a lectura como actividade
para o ocio ou para a adquisición de coñecementos que o fagamos téndoa
como unha actividade dende un punto de vista didáctico servindo así para crear
lectores literarios.
Baixo o noso punto de vista, esta charla foi de gran interese, posto que nos acercou a importancia
que tivo e ten a día de hoxe a oralidade.
Durante a charla, fíxose tamén
fincapé nas historias e contos que os nosos maiores nos contaban cando eramos
cativos. Falando entre as distintas compoñentes do noso grupo coincidimos
nalgunha delas que tamén queremos compartir con vos.
Unha foi a lenda da “Cova da serpe”, tamén "Pulgarciño", “Caperuchiña
vermella” e a “Cigarra e a Formiga”, entre moitas outras. Pero non só rememoramos contos ou lendas, senón relatos que falaban dende "adentro" dende a propia experiencia e os máis profundos dos sentementos, máxicas e encantadoras historias que as diferentes compoñentes do grupo gardamos con mais aínco polo que para nós significaron neses momentos e agora mesmo. Algunhas delas eran sobre as súas experiencias vividas cando eran cativos (épocas díficiles durante a guerra), como xogaban antes (os monecos de millo, como exemplo), os seus enamoramentos (cando coñeceron os seus respectivos mozos e mozas, as bodas...), o duro traballo no campo, como era a vida no colexio (as monxas, os castigos...). En definitiva, infinitas historias que nós persoalmente gardamos con moito cariño e añoranza.
Como
reflexión final, sobre o tema que se tratou durante a charla, pensamos que como futuras
docentes non debemos de esquecer o privilexio que a nosa profesión brinda para
tratar de formar non só bos lectores/escritores senón tamén bos oíntes/falantes,
por iso, debemos facer uso dos contos, relatos, historias que son enormes recursos posto que axudan ao
alumnado a construír sólidas estruturas dentro da fantasía, a reforzala
capacidade de imaxinación e creatividade, a amplialo mundo da experiencia
infantil. Son, polo tanto, peza clave no elemento formativo do carácter, a personalidade e a
forma de vida.
Díaz Rodríguez, Laura
Fernández Regueiro, Carmen
Lamas Ogaza, Antía
